تاملی در هماهنگی موسیقی و مضمون در اشعار نیمایی قهار عاصی

پس از عنصر تخیل، موسیقی بیشتر از هر عنصر دیگر شعری، می تواند در راستای القای مضامین و احساسات شاعرانه موثر واقع گردد. اگر شاعری بتواند تناسب موسیقی و مضمون را در شعرش به گونه ی درست و سنجیده حفظ کند، گام استواری در جهت ماندگاری اثرش برداشته است. در این مقاله به بررسی تناسب موسیقی مضمون اشعار نیمایی قهار عاصی خواهیم پرداخت، اما ابتداء در مورد ارزش این گونه تناسب وهماهنگی وزیبایی اجزای شعر که به اثر این هماهنگی به میان می آید بحث فشرده ای داریم، سپس به اهمیتی که قهار عاصی به این مولفه در شعرش قایل است و چگونه توانسته این تناسب را در اشعار خویش رعایت ناید و با ذکر نمونه های مناسب نشان خواهیم داد که عاصی، با شناخت دقیق و ژرفی که از امکانات و ظرفیت های زبان در جهت استفاده از لازمه های موسیقی بیرونی، کناری و میانی شعر داشت، تصاویر بکر و بدیع آفریده و تناسب موسیقی و مضمون را در شعرش آگاهانه رعایت نموده است. به همین سبب است که شعر عاصی از نگاه بعد ادبی و جوهر شعری، سرشار از موسیقی بوده و در شعر معاصر فارسی افغانستان، عاصی را از جایگاه بلند و بی بدیلی برخوردار ساخته است.

Keywords:

قهار عاصی , شعر نیمایی , موسیقی , مضمون