حبیب الله طایی سمیرمی - کارشناس ارش زبان وادبیات فارسی

منوچهر احترامی 1320-1387 ، شاعر طنزپرداز معاصر، اگرچه عمدتا به سرودن شعر کودک شناخته می شود، اما آثار بزرگسال او در مجلاتی چون گل آقا و توفیق، در زمره برترین های شعر طنز معاصر است طنز احترامی، کاستی ها و لغزش های اجتماعی ، سیاسی و کمبودهای فرهنگی شایع در اجتماع را گوشزد می کند. زبان ساده و به دور از پیچیدگی و همچنین پرداختن به موضوعات و مغضلات روز، از ویژگی های بارز شعر و نثر احترامی است. طنز در لغت به معنای طعنه زدن ، افسوس کردن و مسخره کردن است و در اصطلاح، شعر یا نثری است که حماقت یا ضعف های اخلاقی، فساد اجتماعی یا اشتباهات بشری، با شیوه ای تمسخرآمیز و اغلب غیر مستقیم، یا به تعبیری خود گویانه بازگو می شود غرض از طنز، آگاهی بخشیدن افراد نسبت به عیوب خود، تحقیر صفات پست انسانی و به تکامل رساندن جامعه است. در این پژوهش، به شیوه توصیفی تحلیلی، تلاش بر آناست که تا حدامکان عناصر زیبایی آفرین زبانی و بلاغی شعر فارسی در آثار بزرگسال منوچهر احترامی در پیوند با طنز بررسی شود. در بخش عناصر زبانی، بهره گیری از واژه ها و ترکیبات عامیانه، عاملی مم در طنزآفرینی بوده و در بررسی عناصر بلاغی، روشن شد که کاربرد کنایه و تشبیه از شگردهای تاثیرگذار در آفرینش طنز شمرده می شوند نتیجه بررسی نشان می دهد که احترامی، عناصر بلاغی و زبان را به گونه ای هنرمندانه، دستمایه آفرینش طنز در شعر و نثر خود قرار داده است.

منوچهر احترامی، شعر طنز، ادبیات متعهد، طنز کنایی، گل آقا