رویکردهای اخلاقی و انسانی در مثنوی

اهمیت فرهنگ و ارزش های اخلاقی، ملیو فرهنگی برای تربیت درست انسان ها امری بدیهی است معیار انسان های وارسته و فرهیخته به میزان اخلاقیات وجودی اوست. به مقاله حاضر در موردآموزه های اخلاقی درمثنوی مولانا است. آموزه هایی همچون ریاضت نفس در ایام جوانی، توجه به کار گروهی ونبریدن از جمع، دقت و ادراک اعتقادات و اندیشه های متفاوت انسان ها، عدم مقایسه کار خود با دیگران و موضوعات اخلاقی دیگر است. روش پژوهش در این مقاله کتابخانه ای توصیفی است بدین معنی که از حکایات و اشعار مولانا در زمینه اخلاقیات استفاده شده است. و مطالب با استفاده از مثنوی معنوی و کتب بزرگان شعر و ادب به دست آمده است. در انتخاب این موضوع برای مقاله هیچ هدف وانگیزه ای بالاتر از آن نبود که حضرت مولانا دارای اندیشه ای شگرف در زمینه انسانی واخلاقی است، بنابراین آشنا شدن با آموزه های ایشان در قالب نثر، نظم، حکایت و حتی اموزه های قرانی آن بزرگوار وظیفه لازم هر انسانی است و آشنایی با اندیشه ها و آموزه های بزرگانی همچون مولانا علاوه بر آشنایی با ادبیات کهن و اندیشه های ارزشمند و فاخر مولوی، تاملی در خود وخودشناسی و خودکاویاست تا پی ببریم که چه اندازه انسانی زندگی می کنیم.

Keywords:

ادبیات فارسی , رویکردهای اخلاقی , انسانی , مثنوی , اندیشه مولانا