دلینا حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج

ابتلا به اختعلالات روانی شیوع فزاینده ای در سال های اخیر یافته است. متاسفانه در آمارها، ارتکاب جرم توسط افراد مبتلا، رقم قابل ملاحظه ای را نسبت به افراد سالم جامعه به خود اختصاص داده است؛ اما با این وجود در قوانین، وضعیت مسئولیت کیفری مبتلایان تا حدودی مبهم و نامشخص است. از جهت مبری بودن از مسئولیت، در قانون به صورت کلی و اجمالی سخن رفته است و از جهت داشتن مسئولیت و یا مخفف بودن میزان مجازات این افراد نیز، ساز و کار دقیقی وجود ندارد. افرادی که وقوع جرم تحت تاثیر اختلال روانی شان است با کیفر دادن آن ها همچون افراد سالم جامعه، ممکن است وضعیت اختلال روانی این افراد تشدید نیز شود، بدون آن که اصلاحی در آن ها شکل گیرد و این به ضرر خود مبتلایان و اطرافیان آن ها و جامعه ای است که هر لحظه ممکن است از سوی این اشخاص قربانی دهد، به خطر بیفتد یا نظم و ثبات اش برهم بخورد. مجموعه اختلالات روانی که طیف گسترده ای از انواع بیماری های عصبی روانی خفیف، متوسط و شدید را در بر می گیرد، معمولا نتیجه تاثیر عوامل زیستی روانی اجتماعی هستند که محیط فردی و اجتماعی شخص را می سازند. ابتلا به این اختلالات از چشم اندازهای گوناگون قابل بررسی و مطالعه است؛ از جمله چشم انداز حقوقی و به ویژه حقوق کیفری. قانون گذار با علم به این مسئلله و درک آن همواره درصدد وضع قواعدی متناسب با این پدیده نامیمون برآمده و تدابیری در این رهگذر اندیشیده است.

مسئولیت کیفری، اختلالات روانی، حقوق جزایی ایران، ارتکاب جرم