پریسا راه حق - دانشجوی رشته ی مهندسی معماری دانشگاه بوعلی سینای همدان

جهان درحال حاضر درگیر مشکلاتی از جمله کمبود منابع انرژی، بحران آلودگی هوا، افزایش روزافزون جمعیت و نابسامانی هایی در زمینه های زیست محیطی- اجتماعی است، بنابراین حرکت به سمت توسعه ی پایدار در تمام زمینه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی امری مهم و ضروری بشمار می آید. یکی از مهمترین عوامل جهت رسیدن به توسعه پایدار، روی آوردن به معماری پایدار است، چرا که طبق آمار حدود 40 درصد ذخایر سوختی در ساختمان ها مصرف می شود، پس معماران را می توان از عوامل تاثیرگذار در این حوزه دانست. در این زمینه می توان به معماری بومی ایران و شباهت آن با معماری پایدار اشاره کرد. معماری گذشته ی ما منطبق با اقلیم و شرایط محیطی بوده و بدون این که با طبیعت در جنگ باشد، خود را با آن وفق داده و محیطی مناسب برای زندگی انسان فراهم آورده است. این در حالی است که معماری مدرن امروز، با وجود داشتن سرمایه ای مانند معماری بومی، به آن توجه نداشته و آن را به فراموشی سپرده است. در این مقاله سعی شده با پرداختن به مفاهیم و اصول معماری پایدار از نگاه بین المللی در کنار اشاره به اصول پایدار معماری ایران، به نوعی همترازی و جهت یابی مرتبط فی مابین این موضوعات دست یابیم.

توسعه پایدار، معماری پایدار، معماری بومی