بررسی میزان رضایتمندی از سیستم اتوبوسرانی تندرو در کلان شهر اصفهان (مطالعه موردی: خط باقوشخانه- دستگرد)

شهر اصفهان از جمله شهرهایی است که حمل و نقل، پارکینگ، ترافیک و پیرو آن افزایش آلاینده های زیست محیطی را باید در زمره مهمترین مشکلات آن برشمرد. توسعه حمل و نقل عمومی و تجهیز زیرساخت های آن، یکی از راهکارهای کاهش مشکلات شهر اصفهان است؛ در این میان توسعه خطوط اتوبوس های سریع السیر به دلیل محاسن زیاد نقش چشمگیری دارد. در این پژوهش که از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی است، سعی گردید به روش اسنادی- میدانی به بررسی میزان رضایت مندی مسافران از اتوبوس های تندرو در حمل و نقل و ترافیک کلان شهر اصفهان (خط باقوشخانه- دستگرد) مورد ارزیابی و تحلیل قرار گیرد. در این راستا پرسشنامه طراحی شده توسط 400 نفر از مسافران (خانم و آقا) در این خط تکمیل و میزان رضایت آنها ارزیابی شد. پرسشنامه طراحی شده شاخص های سهولت دسترسی به ایستگاه، زمان انتظار در ایستگاه، میزان ازدحام جمعیت در داخل ایستگاه، ایمنی و ا ستانداردسازی اتوبوس ها، قیمت بلیط، زمان سفر، رفتار، اخلاق و نحوه برخورد رانندگان را مدنظر قرار داد. ابتدا فراوانی جنسی، تحصیلات و گروه سنی پاسخگویان مورد بررسی قرار گرفت. سپس با استفاده از آزمون های آماری به ارزیابی پرسشنامه ها پرداخته شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که از نظر شاخص های مورد مطالعه در خط باقوشخانه- دستگرد مسافران از اتوبوس های تندرو رضایت داشته اند.

Keywords:

اتوبوس تندرو , اصفهان , رضایت مندی , حمل و نقل