انسیه احمدی بادی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
شیدا خوانساری - استادیار گروه معماری، واحد لاهیجان، دانشگاه آزاد اسلامی، لاهیجان، ایران

بیابان ها با کیفیت قابل ملاحظه ای در سطح بالایی از طبیعت گردی با پیشرفت فراوان قرار دارند و می توانند پاسخگوی بخش زیادی از نیازهای روحی و تفریحی گردشگران باشند. بیابان ها و نواحی کویری به عنوان بخش وسیعی از کشور ایران دارای قابلیت مهمی در زمینه توسعه اکوتوریسم بیابانی است. در این راستا موضوع طراحی دهکده توریستی برای دستیابی به توسعه پایدار در کویر ریگ شق با درود شکل گرفت. کویر ریگ شق در استان اصفهان و شمال شهر بادرود قرار دارد. در این پژوهش که با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و به شیوه کتابخانه ای و میدانی انجام شده است، علاوه بر شناخت و معرفی این کانون اکوتوریسمی، با الگویی قرار دادن مقالات داخلی و خارجی، اثرات فرهنگی- اجتماعی توسعه گردشگری پایدار مورد سنجش و بررسی قرار گرفته است. نتایج پژوهش حاکی از این است که گردشگری پایدار برای دستیابی به توسعه پایدار فرهنگی- اجتماعی با استفاده از معماری بومی و سنتی (اصل درونگرایی) امکان پذیر می باشد.

گردشگری پایدار، اثرات فرهنگی- اجتماعی، معماری بومی، درون گرایی، کویر ریگ شق