تاثیر اصول معماری ارگانیک بر فرم بنا (نمونه موردی : فرم بنا در منطقه کوهستان غربی گیلان)

معماری گیلان نمونه ای مناسب از هماهنگی و تلفیق بنا با طبیعت می باشد که حاصل عوامل مختلفی همچون اقلیم، اجتماع، اقتصاد و فرهنگ است. این معماری بیشترین تاثیر را از اقلیم و طبیعت پیرامون خود گرفته است. بناهای سنتی این منطقه هرگز در ستیز با طبیعت نبوده اند، بلکه همواره کوشیده اند با معماری همساز با طبیعت و اقلیم خود شرایط آسایش را فراهم نمایند. در نتیجه مساکن منطقه کوهستان غربی گیلان با ظاهر متفاوت خود اقتباسی ساده از طبیعت و جغرافیای منطقه بوده و پاسخگوی نیازهای اساسی مردمانی است که فعالیت های اقتصادی و فرهنگ زیستی آنان متفاوت با دیگر نقاط ایران می باشد. لزوم این شکل گیری تا آنجایی است که عدم تاثیر پذیری بنا از اصول معماری ارگانیک سبب عدم هماهنگی بین محیط مصنوع و زمینه می شود و نه تنها باعث ناهمگون شدن کالبد شهرها شده، بلکه در فضای داخلی نیز شرایط آسایشی مناسبی را برای ساکنان خود فراهم نمی آورد، لذا در این مقاله پس از معرفی خصوصیات اقلیمی به تاثیر اقلیم و طبیعت بر شکل گیری فضاها و عناصر معماری این منطقه پرداخته ایم. در این منطقه جهت بررسی تاثیر اصول معماری ارگانیک بر فرم بنا ابتدا مفهوم معماری ارگانیک و اهداف آن در معماری بررسی شده است و سپس به بررسی معماری بومی منطقه کوهستان غربی گیلان به ویژه تاثیر اقلیم و ویژگی های طبیعی در آن پرداخته ایم. روش پژوهش در این مقاله به صورت توصیفی تحلیلی می باشد.

Keywords:

معماری ارگانیک , طبیعت , فرم