پل های تاریخی، الگوی موفق و کارآمذ توسعه پایذار در گذشته

امروزه پل های تاریخی موجود در شهرها از حیث معماری و شهرسازی دارای ارزش هستند؛ و بخش مهمی از فرهنگ و ه ویت شهرها شناخته می شوند. در گذشته پل ها می توانستند نقش مهمی را برای ساکنان شهر با برطرف کردن نیازهایشان ایفا کنند. به طوری که امکان تامین نیازهای نسل بعدی را به خطر بیندازند، این عناصر فضایی برای تعاملات اجتماعی، مراوده افراد و برگزاری آیین و سنت جامعه بوده اند و همچنین از لحاظ جنبه اقتصادی نیز مفید واقع می شدند. از این رو نقش به سزایی در جریان زندگی ساکنین شهر داشته اند. در جامعه کنونی کارکرد این بناهای عام المنفعه در پاسخ گویی به نیازهای ساکنین شهر در حال رنگ باختن است. این بناها علیرغم پتانسیل بالا برای تعریف کارکردهای متنوع در کنار کارکرد ارتباطی به تدریج از این نظر از جریان زندگی ساکنین شهر کنار گذاشته می شوند. با توجه به چارچوب توسعه پایدار امروزه، که در آن سیاست های محیط زیستی و ا ستراتژی های توسعه با یکدیگر پیوستگی می یابند و در سایه آن توسعه فرایند پیشرفت اقتصادی در حالی صورت می پذیرد که ارزش درازمدت محیط زیست نیز حفاظت می گردد. از این رو پژوهش حاضر ضمن تبیین مفاهیم و تعاریف از توسعه وتوسعه پایدار و با بررسی پل ها نقطه عطفی برای ادامه این توسعه پایدار باشد. هدف در این پژوهش احیا و بازآفرینی پل های تاریخی برای ادامه توسعه پایدار در شهر می باشد؛ لذا روش تحقیق به کاررفته در این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و روش جمع آوری داده ها مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و ا سنادی است. در نهایت سعی دارد با بهره گیری از عوامل موثر و با ارائه طراحی مناسب یرامون این فضاها به بهبود توسعه پایدار بپردازد.

Keywords:

پل های تاریخی , کارکرد پل , بازآفرینی و احیاء , توسعه پایدار