بهاره اکبری - کارشناس ارشد، مرمت و احیا ابنیه و بافت های تاریخی (گرایش میراث معماری)، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
رضا رحیم نیا - استادیار، مرمت و احیاء ابنیه و بافت های تاریخی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

بسترهای مجاور حوزه های آبی، محل شکل گیری بزرگترین و مهمترین تمدن های جهان هستند و طبیعتا آبها منبع حیات و عامل موثر در یکجانشینی بوده اند. آبها در قالب رودها، علاوه بر تامین نیازهای زیستی، بر ساختار شهرسازی، خاصه در اقلیم خشک و کویری ایران تاثیر بسزایی داشتند و ا ین تاثیر در مناطق جلگه ای و پرباران شمالی نیز قابل رویت است. ماسوله رودخان ، رود اصلی این شهر است که طغیان، شاخصه طبیعی آنست و در طول قرن ها ساکنان با آن مواجه بودند، در سال های اخیر همسو با آهنگ رشد و توسعه، این رود دستخوش دست اندازی شده که منجر به خسارات جبران ناپذیری جانی و مالی و آسیب به کالبد بخش هایی از شهر شده است و همچنان نیز بیم تکرار بلای سیل و بروز خسارت می رود. از مهمترین عوامل سیل در ماسوله، ایجاد جاده در اطراف شهر است که دپو کردن سنگ و گل های خاکبرداری شده به داخل معبر عمومی و فاضلاب عمومی شهر، باعث مسدود شدن راه اصلی فاضلاب شده و آسیب برخی سیل های اخیر را بیشتر کرده است. از این رو اهمیت مطالعه بر رابطه دوسویه بین کنش انسان در محیط و واکنش محیط و آسیب های ناشی از این اقدامات به مرور زمان می تواند به مردم بومی آسیب رسانده و در دراز مدت به خالی شدن ساکنان منطقه منجر شود.

ماسوله، رود دره، ماسوله رودخان، سیلاب، بافت تاریخی