مهدی منتظرالحجه - استادیار گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه یزد، ایران
بهناز طاهریان - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه یزد، ایران

رشد شتابان شهرنشینی، پیامدهای زیان باری را برای ساکنان به همراه داشته است، کاهش پایداری طبیعت و تزلزل نظام طبیعی، ناپایداری های اقتصادی و اجتماعی و کاهش سطح عمومی زندگی مردم، از جمله آثار رشد روزافزون کلانشهرها است، در نیمه دوم قرن بیستم مسائل زیست محیطی جایگاه ویژه ای در مباحث مهم بین المللی یافته است. توسعه برای اغلب کشورهای جهان، هدفی آرمانی است. از دیرباز در معمماری و شهرسازی سنتی شهرهای ایران، عامل اقلیم به عنوان یک پارامتر ویژه در طراحی، مورد توجه بوده است و در شهرهای یکه در ایران موجود بوده همچون شهر یزد واقع در اقلیم گرم و خشک کشور، از نیمه شهرهای پایدار دنیاست که بافت تاریخی آن، علی رغم آسیب های کالبدی ناشی از تفکر مدرنیسم، به دلیل غنای شهرسازی و معماری متناسب با اقلیم، کارآمدی و سرزندگی خود را حفظ نموده است، ولی امروزه و با دگرگونی هایی که در شهرهای امروزی شاهد آن هستیم علیرغم پیشینه خود شاهد شهرهای پایداری نمی باشیم و امروزه میان شهرهای مدرن و حفظ پایدارری آن دچار معضلات و مشکلاتی شده ایم این پژوهش بر آن است که با بکارگیری تجربیات کشورهایی مانند مالزی که در برنامه ریزی توسعه پایدار شهرهای خود موفق بوده است تجربیات آن بررسی شده و متناسب با ایران مورد استفاده قرار گیرد. بدین ترتیب در این پژوهش کیفی پس از مرور ادبیات موضوع و جمع بندی ابعاد و شاخص های پایداری شهری به بررسی ابعاد و شاخص های توسعه پایداری شهری موجود در شهر کوالالامپور مالزی و میزان تحقق آن به شهری پایدار انجام شده است. در انتها نیز راهبردهایی برای استفاده از تجربه آن در ایران ارائه گردیده است.

توسعه پایدار، شهر پایدار، کوالالامپور، مالزی