لزوم سنجی ایجاد پاتوق های کار تیمی درراستای ارتقاء پایداری اجتماعی پردیس های دانشگاهی (نمونه موردی: دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی)

در طراحی پردیس های دانشگاهی باید این نکته مدنظر قرار داده شود که تفاوت ها و اختلافات اجتماعی در بین دانشجویان، مانع از پیشرفت و یادگیری و در نهایت گسستگی اجتماعی نگردد و روابط و همکاری ها به دلیل تفاوت ها از بین نرود، از این روپایداری اجتماعی به معنی استفاده از تمام ظرفیت های جامعه، بالا بردن توان جامعه برای بهبود وضع خود و افزایش کیفیت زندگی نسل حاضر و نسل های بعد، نگرشی ضروری در فضاسازی پردیس های دانشگاهی می باشد. در ه مین راستا، ایجاد فضاهای تعاملی سرزنده به منظور ارتقاء پویایی وحیات جمعی از اهم وظایف است، حال اگر این فضاهای تعاملی بتوانند انجام فعالیت های علمی تیمی و کارآفرینی را نیز تسهیل نمایند ضمن ارتقاء پایداری اجتماعی، قدمی بسیار شایسته در راستای حرکت به سمت نسل سوم سازی دانشگاه ها برداشته می شود. در این پژوهش، با انجام پیمایشی برروی 179 نفر از دانشجویان دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی که به صورت تصادفی از میان رشته های مختلف انتخاب شده اند، به لزوم وجود پاتوق های کار تیمی در این دانشگاه و ویژگی های ایده آل این فضاها از دیدگاه دانشجویان پرداخته شده است.

Keywords:

پایداری اجتماعی , پردیس های دانشگاهی , پاتوق های کار تیمی , دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی