ارزیابی عملکرد پایدار در شرایط عدم قطعیت با استفاده از کارت امتیازی متوازن پایدار و آنتروپی شانون (مطالعه موردی: انستیتو توربین گاز)

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 375

This Paper With 17 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

TPMIE01_013

تاریخ نمایه سازی: 17 دی 1398

Abstract:

بر اساس مرور ادبیات صورت گرفته کمبود تحقیقی که به شناسایی مولفه های کارت امتیازی متوازن بااستفاده از رویکرد خاکستری بپردازد احساس میشود. در این تحقیق در مرحله شناسایی و تایید مولفه های منظرهای 4 گانه کارت امتیازی متوازن پایدار از روش دلفی خاکستری و برای اولویت بندی این منظرها از روش آنتروپی شانون و تئوری رابطه خاکستری استفاده شده است. هدف این مطالعه تشخیص معیارهای سازگار برای کارت امتیازی متوازن پایدار با در نظر گرفتن جنبه های محیطی و اجتماعی آن با استفاده از تکنیک دلفی و با توجه به عدم قطعیت محیطی و شرایط پویا در صنعت گاز و در نتیجه توسعه یک چارچوب پایدار برای ارزیابی عملکرد با استفاده از آنتروپی شانون و تئوری روابط خاکستری است. این دو هدف برای تسهیل مدیریت پایدار و برنامه ریزی استراتژیک طراحی شده اند. در نهایت این تحقیق به این مسئله مهم و حیاتی پرداخته تا با ارائه مدلی در شرایط عدم قطعیت و بااستفاده از کارت امتیازی متوازن پایدار، بتواند در تسهیل انتقال گاز، برآورده کردن تقاضا و کاهش هزینه ها برآید. پژوهش حاضر از حیث هدف در قالب تحقیقات کاربردی و از حیث روش انجام پژوهش، در زمره تحقیقات توصیفی پیمایشی جای میگیرد. روش جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه و جامعه آماری این تحقیق تعداد 15 نفر از خبرگان انستیتو توربین گاز است. نوآوری این تحقیق بررسی رویکرد کارت امتیازی متوازن پایدار برای اولین بار در انستیتو توربین گاز است و تاکید بر روی ارائه نقشه استراتژی میباشد. از آنجائی که نقشه استراتژی، بستر مناسب ارتباطی جهت انتقال پیام به تمام کارکنان یک سازمان را فراهم می نماید، بنابراین ارائه این نقشه میتواند نشان دهنده مسیر حرکت انستیتو برای پایدار شدن باشد که در پژوهشهای مورد بررسی، انجام نشده است.

Keywords:

کارت امتیازی متوازن پایدار , ارزیابی عملکرد , پایداری , عدم قطعیت , آنتروپی شانون

Authors

جواد چنگیزی

کارشناس ارشد مهندسی صنایع، دانشگاه پیام نور تهران شمال، ایران

میثم جعفری اسکندری

استادیار، دانشگاه پیام نور تهران شمال، ایران