سید مصطفی سید رضازاد دلالی - مرکز تحقیقات دانش های بنیادی، پژوهشکده علوم کامپیوتر، تهران
پگاه فرهادی - دانشگاه صنعتی شریف پردیس بین الملل کیش، جزیره کیش

استفاده از حافظه نهان جهت افزایش کارآیی شبکه اینترنت همواره از دو جهت مورد توجه و ارزیابی بوده است: ( 1 ) افزایش بهره وری کانال های ارتباطی و کاهش بار سرورها و ( 2 ) از جهت کوتاه شدن فاصله دسترسی به داده ها برای کاربران. با پیشنهاد و روی کار آمدن شبکه های محتوا محور، امکان ذخیره داده ها در داخل شبکه، بوسیله تجهیزات شبکه از قبیل مسیریاب ها بوجود آمده است. با این حال، مسئله پیش رو، ارزیابی کارایی چنین حافظه هایی می باشد. با توجه به اینکه اندازه حافظه مورد استفاده در یک مسیریاب به نسبت حجم ترافیک عبوری از آن محدود بوده و نیز ترافیک عبوری از یک مسیریاب به مسیریاب های دیگر وابسته است، این امکان وجود دارد که واکاوی این حافظه ها نه تنها بازخورد مثبتی نداشته بلکه باعث افزایش تاخیر عبور از یک مسیریاب بشود. در این مقاله به بررسی و مقایسه چند روش کلی برای ذخیره داده ها در مسیریاب ها می پردازیم.

شبکه مبتنی بر محتوا، حافظه نهان داخل شبکه، مقایسه کارآیی، الگوریتم های پذیرش داده در حافظه نهان، Named Data Networking