بادگیر در معماری ایرانی

بادگیر ازمهم ترین عناصر و سمبل های معماری ایرانی است. بادگیرها بخشی از سازه های ساختمانی هستند کهدرگذشته در ساختمان های مناطق کویری بکار گرفته می شده اند و قرن های بسیاری به عنوان عنصر اصلیتهویه مطبوع به شمار می رفتند. عملکرد بادگیر به این نحو می باشد که باد مطلوب را گرفته و آن را به داخلفضاهای اصلی ساختمان هدایت می کند و سبب خنک شدن این فضاها می شود. لذا استفاده از بادگیر در بناهاعلاوه بر جنبه زیبایی آن ها در نمای ساختمان ها، القاء جریان هوای بیرونی به فضای داخلی ساختمان و ایجادگردش طبیعی هوا بوده است. در این پژوهش با مطالعه و استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی تاریخچهپیدایش بادگیر، ضرورت و اهمیت آن ه ا و نحوه طراحی بادگیرها پرداخته شده است. سپس گونه شناسیبادگیرها از لحاظ مکان، شکل ظاهری، فرم پلان و مقاطع آن ها انجام گرفته و در انتها نحوه عملکرد آن ها بهطور کامل توضیح داده شده است و برخی از معایب آن ها به اختصار ذکر گردیده است. نتایج حاصل از اینتحقیق نشان می دهد که هدف معماری سنتی ایران و به ویژه عنصر بادگیر کاهش اتلاف انرژی و ایجاد فضاییهمساز با اقلیم بوده است. لذا امید است تا با شناخت مناسب و دقیق این عنصر شگفت انگیز و با توجه به جایگاهارزشمند انرژی در خانه های امروزی، بتوان از این عنصر به نحوی امروزی تر و کاراتر استفاده کرده و زندگیآسوده تری به همراه داشت.

Keywords:

بادگیر , تهویه طبیعی , ساختمان , معماری ایرانی , اقلیم گرم و خشک