تحلیل رویکرد نشانه شناختی به معماری معاصر(تاویل نمادهای معماری چند شهر دنیا از جنبه تداعی گری ذهنی)

نشانه های شهری و نمادهای شهری از کهن ترین، پیچیده ترین، پرنفوذترین و جالب ترین ابزاری بوده اند که در جهتظهور و آشکارسازی مسائل پنهان جهان مادی و معنوی به کار گرفته شده اند. ابزاری که بشر توانسته است به کمک آنهااندیشه و حتی خیال خود را به صورت هنر پدیدار سازد. نمادها و الگوهای شهری همیشه به عنوان علائم و نشانه هایالقاء کننده تفکر و بینش حاکم بر شهرها مورد توجه بوده اند . این علائم، چنانچه با دقت و اندیشه متعالی انتخاب شوند،می توانند به عنوان یک رسانه عمومی بسیار مهم ایفای نقش نموده و به آگاهی بخشی ساکنان شهر و حتیبازدیدکنندگان آن بپردازند . آنچه که حایز اهمیت است، بررسی عوامل معناساز، در القای احساس آشنایی نسبت بهفضای معماری شهری و یا ارتباط هرچه بهتر مخاطب با آن فضا می باشد.سوال اصلی پژوهش عبارتست از اینکه چگونه یک معماری به عنوان نماد یک شهر می تواند، بلافاصله پس از بیان نام آنشهر، حامل پیام معنایی از لحاظ تداعی گری برای ذهن باشد (چه به آن شهر را قدم گذاشته باشیم چه نه) هدف از اینپژوهش بررسی موفقیت تداعی گری ذهنی نمادهای معماری چند شهر بزرگ در دوره معاصر می باشد.این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی ابتدا در مرحله ادبیات و مبانی نظری و سپس تحلیل ساختاری در نمونه موردی نمادهای معماری شهرهای تهران، کوالالامپور، سیدنی، باکو و دبی؛ از دیدگاه شیوه نحو و با استفاده از منابع کتابخانه ایپرداخته است.

Keywords:

نماد , نشانه , معناشناختی , معماری معاصر , پیام معنایی , تداعی گری