کم آبیاری بهینه تحت شرایط مختلف مقدار اولیه آب در نیمرخ خاک

با کاهش فزاینده منابع آبی از نظر کمی توجه محققین به یافتن توابع تولید محصول از آب و بعد از آن به تخصیص بهینه آب ناکافی معطوف شده است. تخصیص بهینه آب فصلی غالبا توسط برنامه ریزی ریاضی (برنامه ریزی خطی، غیر خطی و پویا) صورت می پذیرد. در این بررسی، مقایسه ای بین برنامه ریزی غیر خطی با برنامه ریزی پویا برای گندم زمستانه در باجگاه واقع در استان فارس بعمل آمده است. در حالیکه در برنامه ریزی غیر خطی توزیع اولیه رطوبت خاک در نظر گرفته نمی شود، سه توزیع مختلف اولیه رطوبت خاک (PWP ثابت تا حداکثر عمق ریشه، FC ثابت تا حداکثر عمق ریشه، PWP در سطح و FC در حداکثر عمق ریشه و تغییرات خطی رطوبت با عمق) در برنامه ریزی پویا در نظر گرفته شد. نتایج بدست آمده نشان داد که احتساب نقش رطوبت اولیه خاک باعث بالا رفتن محصول نسبی در ازاء مقادیر مختلفی از کاهش تامین آب آبیاری می وشد و نادیده گرفتن این نقش منجر به برآورد پائین تولید محصول نسبی در روش برنامه ریزی غیر خطی می گردد. چنانچه خاک هیچ کمکی در تامین بخشی از نیاز آبی گیاه ننماید. (رطوبت اولیه خاک PWP باشد). توزیع تبخیر – تعرق نسبی (نسبت تبخیر – تعرق واقعی به بالقوه) در دو روش محاسبه تقریبا بر هم منطبق است. توزیع اولیه رطوبت خاک همچنین بر روی حد بهینه کاهش آب نیز موثر است. هرچه این تاثیر بیشتر باشد حد بهینه کاهش آب و همچنین حداکثر سود خالص نسبی افزایش خواهد یافت.