میلاد پسران - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرودشت، گروه معماری، مرودشت، ایران
سها پورمحمد - استاد یار و دکتری معماری،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرودشت، گروه معماری، مرودشت، ایران

در گذشته به دلیل محدودیت مفهوم انسان در نظریه های طراحی که صرفا انسان را از دید فیزیولوژیکی می دید، مدلی نیزکه رابطه انسان و محیط را تعریف می کرد بر همین اساس تدوین شده بود.این مدل صرفا رابطه بین انسان و محیط رارابطه ای مستقیم بین محرک و پاسخ می دانست که در آن انسان به طور غیر ارادی در مقابل محرک های ثابت هموارهپاسخ های ثابتی را از خود نشان می داد. این درحالیست که همبستگی ضرورتا نشانگر رابطه علت و معلولی نیست. و امروزهنظریه پردازان روانشناسی محیط بر این باورند که محیط و انسان رابطه متقابل دارند، این مقاله محیط معماری را عاملی درجهت افزایش راندمان در محیط کار می داند. و بر این باور است که با شناسایی و طراحی صحیح بر اساس ویژگیروانشناسی محیط معماری، می توان القای رفتارهای مورد نظر را برنامه ریزی کرد. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است کهابتدا با بررسی اسناد کتابخانه ای اقدام به بررسی مولفه های محیطی قرارگاه رفتاری در محیط کاری می نماید و در انتهاپیشنهاداتی در راستای دستیابی بهتر به موارد عنوان شده ارائه می گردد.

فضا، قرارگاه رفتاری، روانشناسی محیط، مولفه های محیطی