محدثه جعفری وحید - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سازه دانشگاه تهران مرکزی
شهریار طاووسی تفرشی - استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی

امروزه ارزیابی عملکرد سازه ها در برابر زلزله، به یکی از بحث های رایج در بین محققین تبدیل شده است. یکی از ابزارهایکلیدی در ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای سازه ها، توابع شکنندگی است که احتمال فراگذشت سرویس سازه از یک سطحسرویس مشخص را برای چندین سطح خطر از جنبش های لرزه ای زمین بیان می نماید. سازه های فلزی یکی از متداولترین سازه ها در ایران و جهان می باشد. این سازه ها با اتصالات گوناگونی طراحی و اجرا می شوند. بررسی تاثیر اتصالاتبر رفتار کلی و شکست کلی سازه می تواند به تصمیم گیری های کلان در طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله کمکشایانی نماید. از این رو در این تحقیق منحنی شکنندگی سازه های دارای اتصال با مقطع کاهش یافته بررسی و نتایج آنبا سازه ی دارای اتصال صلب معمولی مقایسه شده است. برای این منظور سازه های فولادی در سه تیپ 5، 10 و 15طبقه طراحی و سپس در نرم افزار Perform-3d به صورت غیر خطی مدلسازی و سپس در معرض تحلیل IDA قرارگرفتند. پس از استخراج پارامتر های نیاز سازه منحنی های شکنندگی برای سه سطح ظرفیت (Immediate Life Safety(LS) ،Operation(IO و (Collapse Pervision(CPتوسعه داده شده است. نتایج اولیه نشان داده است سازه ی دارای اتصال با مقطع کاهش یافته دارای دریفت داخلی بیشتری نسبت به سازه ی دارای اتصال صلبمعمولی می باشد. همچنین احتمال فراگذشت در سطح عملکرد IO برای دو تیپ سازه یکسان بوده اما در سایر سطوح عملکرد احتمال فراگذشت برای سازه ی دارای اتصال صلب متوسط کمتر از اتصال با مقطع کاهش یافته بوده است.

منحنی شکنندگی، اتصال با مقطع کاهش یافته، تحلیل IDA، سازه های فولادی