ساناز واحدی زارع - دانشجوی مهندسی معماری،گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسلامشهر، ایران
ندا فیضی نجفی - دکتری مهندسی معماری، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اسلامشهر، ایران

در این پژوهش، عوامل موثر معماری کمینه گرا در برخورد با بناهای فرهنگی مورد بررسی قرار می گیرند و از بررسی آنها پیشنهاداتیدر چارچوب وجوه مختلف کمینه گرایی برای طراحی بناهای فرهنگی ارائه می گردد.در حال حاضر و با توجه به سر درگمی جامعه معماریدر فقدان سبک و رویکرد خاص شاهد بناهایی هستیم که با زیاده روی در تزئینات، از بین بردن فرم خالص بی دلیل، بی توجهی به نقشنور در طراحی و همچنین نداشتن ارتباط بین طبیعت و معماری از کیفیت طراحی کاسته است. این در حالی است که با شناخت معماریکمینه گرا و وجوه پیرامونی آن می توان پیشنهاداتی را در جهت تعادل و تاثیرگذاری هر چه بیشتر بنا در محیط فرهنگی ارائه داد. هدفاصلی از این پژوهش استخراج عوامل موثر در طراحی مراکز فرهنگی و ارتقاء کیفی آن از طریق ساده گرایی است. در این راستا فرض عمدهبر آن است که ساختمان بناهای فرهنگی نباید نسبت به خوانایی و بی پیرایگی در طراحی بی تفاوت و منفعل باشندو باید از طریقراهکارهای گوناگون طراحی و خلاقیت معمارانه به ارزش ها و و کیفیات بصری زمینه طراحی بیافزایی. روش تحقیق در این پژوهش بصورتمطالعه و توصیف مبانی نظری و نمونه های موردی بوسیله مطالعات کتابخانه ای و تحلیل نتایج به دست آمده حاکی از آن دارد که با نشاندادن نقاط قوت معماری کمینه گرا و بهره گیری از این نقاط و عوامل تاثیرگذار آن در طراحی بناهای فرهنگی میتوان به یک طراحیمطلوب دست یافت.

معماری کمینه گرا، کمینه گرا، مراکز فرهنکی