بازآفرینی الگوهای معماری بومی گیلان در طراحی مسکن امروزی

معماری گیلان به دلیل تطابق با اقلیم منطقه و استفاده از عناصر و فرم های معماری سنتی و به کارگیری مصالحبومی، هم شرایط مناسب برای ساکنان این منطقه را فراهم می کرد و هم کم ترین تاثیر نامطلوب را برمحیط داشتهاست. از جمله اصولی که در معماری بومی این منطقه وجود داشته است می توان به ارتباط با طبیعت وقرارگیری درخت در کنار بنا برای سایه اندازی در تابستان و جلوگیری از نفوذ سرما در زمستان، کاربردفضاهای نیمه باز با قابلیت تبدیل شدن به فضای بسته، جهت گیری مناسب ساختمان باتوجه به عناصر قالب اقلیمیهمچون تابش آفتاب و وزش باد، استفاده از مصالح با ظرفیت حرارتی کم جهت تعدیل دمای فضاهای داخلی،استفاده از کوران طبیهی هوا جهت تهویه فضاها، توجه به تناسبات مقیاس انسانی و انطباق آن ها با نیازهای افراد،استفاده از مصالح بوم آورد مانند خشت و گل، چوب و پوشش گالی سقف جهت استحکام بنا و همچنین صرفه جوییدر هزینه های ساخت و ساز و ... نام برد. در این پژوهش تلاش شده الگوهای طراحی معماری بومی استانگیلان شناسایی و تدوین شوند. هدف این پژوهش استفاده از نقاط قوت بافت سنتی استان گیلان در معماری دورهمعاصر است. فرضیه پژوهش به این صورت است که در صورت شناخت و بهره گیری صحیح از اصول حاکمبر معماری بومی، می توان به معماری با هویت دست یافت. روش تحقیق در این پژوهش با استفاده از اسنادکتابخانه ای و مطالعات میدانی می باشد. درنهایت با تحلیل داده های حاصل از مبانی نظری پژوهش، پارامترهایآن استخراج شده تا جهت طراحی مورد استفاده قرار بگیرند.

Keywords:

معماری بومی , بازآفرینی معماری , معماری گیلان , طراحی مسکن