تغییر کاربری تطبیقی در میراث صنعتی، راهی به سوی پایداری اجتماعی

بناهای که به عنوان میراث صنعتی شناخته می شوند دارای ارزش های بسیاری هستند. این بناها، علاوه بر آن که بخشی از هویت کالبدی محیط به شمار می روندف ظرفیت های بسیاری نیز برای دربرگرفتن حیات اجتماعی شهرها دارند. اما متروک و بلااستفاده ماندن آنها در طول سال های طولانی، علاوه بر به هدر رفتن ظرفیت ها و قابلیت های نهفته در آنها، می تواند آثار نامطلوبی نیز در محیط پیرامون آنها داشته باشد. این در حالی است که وجود ظرفیت های نهفته ی بسیار در این بناها، مبین نقش بالقوه ی آنها در پایداری محیط های شهری است. این امر، موید قابلیت این بناها در کمک به ارتقاء پایداری اجتماعی، به عنوان یکی از ابعاد مهم پایداری محیط های شهری است. این امر، موید قابلیت این بناها در کمک به ارتقاء پایداری اجتماعی، به عنوان یکی از ابعاد مهم پایداری است. یکی از راهکارهایی که در دهه های اخیر، به کار رگفته شده است تا میراث صنعتی، نقش موثرتری در پایداری اجتماعی محیط شهرها داشته باشد، تغییر کاربری تطبیقی است. در این راهکار، کالبد موجود میراث صنعتی، به عنوان ظرفیتی بالقوه برای استقرار کاربری های مورد نیاز سکونتگاه ها شناخته شده و تلاش می شود با گنجاندن کاربری مورد نیاز شهروندان و مناسب برای بنا، نقش آن در حیات اجتماعی کنونی شهرها، ارتقاء یابد. بدین ترتیب از طریق تغییر کاربری تطبیقی میراث صنعتی، علاوه بر اثرات سودمند آن بر ابعاد زیست محیطی و اقتصادی شهرها، می توان زمینه های ارتقاء پایداری اجتماعی در محدوده ی پیرامون آنها را، فراهم آورد. بر این اساس، در پژوهش حاضر سعی شده است نقش تغییر کاربری تطبیقی بر پایداری اجتماعی، مورد مطالعه قرار بگیرد. بر این اساس، ویژگی های یک محیط پایدار بررسی شده و این ویژگی ها با اثرات شناخته شده ی حاصل از تغییر کاربری میراث صنعتی، تطبیق داده شود. این پژوهش، با اتکا به مطالعات کتابخانه ای انجام شده است. یافته ها حاکی از آن است که بین مولفه های پایداری اجتماعی و اثرات تغییر کاربری تطبیقی، تناظر برقرار است.

Keywords:

میراث صنعتی , تغییر کاربری تطبیقی , پایداری اجتماعی