علی اکبر قلی زاده - دکتری تخصصصی اقتصاد, دانشیار دانشگاه بوعلی سینا
صدف صدقی - دانشجو ارشد اقتصاد شهری, دانشگاه بوعلی سینا

همراه با توسعه شهرنشینی و روند روبه رشد جمعیت سیستم های حمل و نقل شهری با افزایش بار ترافیکی مواجه شده اند.پیاده راه سازی اقدامی در جهت بهبود و ارتقا جوانب اقتصادی- اجتماعی, کالبدی و زیست محیطی در شهر به شمار می رود و راه حلی برای کاهش تسلط اتومبیل ها و بهبود عملکرد عابرین پیاده از دهه ها پیش در سطح جهانی مطرح شده است. درراستای پیشبرد اهداف, معابری که دارای ویژگی هایی مانند قطب تجاری شهر, ارزش تاریخی و غیره هستند می توانند بهپیاده راه تغییر کاربری یابند. در پژوهش حاضر سعی بر این است که میزان رضایتمندی پیاده راه بوعلی همدان با گذشت2 سال از احداث آن از روش تحلیلی- توصیفی با استفاده از داده های پرسشنامه ای که توسط سه گروه از شهروندان شامل کسبه, عابرین و کارشناسان پاسخ داده شده است سنجیده شود. در این مطالعه ابتدا سه شاخص آسایش, فعالیت وکالبد معرفی می شود و سپس میزان تاثیرگذاری آنان بر رضایت افراد با استفاده از روش AHP به ترتیب رتبه بندی میگردد, پس از آن آزمون معنا داری تی تک نمونه ای (t-test) با استفاده از نرم افزار STATA تخمین زده می شود. یافتههای ناشی از تحلیل داده ها بیانگر این است که شاخص آسایش بطور معناداری با سطح رضایمندی افراد مرتبط بوده کهعلت اصلی آن بهبود وضعیت امنیت می باشد, از طرف دیگر کمبود فضای سبز و عدم خلاقیت در طراحی محیط که زیرمجموعه ی شاخص کالبدی فضا است عامل عمده نارضایتی است.

پیاده راه، رضایتمندی، فضای شهری، شهرنشینی، همدان