بررسی ناک ارآمدی طرح های توسعه شهری (جامع وتفصیلی) در ایران و لزوم استفاده از طرح های راهبردی (حلقه مفقوده در فرایند طرح ریزی توسعه شهری، طرح راهبردی کجای مسیر است )

در لزوم تدوین برنامه های توسعه جهت بهبود نابسامانی های شهرها، هیچ جای شکی نیست اما خود این طرح ها بهلحاظ ماهیت تا اجرا باید هماهنگ و متناسب با شرایط و نیاز شهرها باشند، در پی گذشت بیش از نیم دهه از اولینطرح های توسعه درکشور مشکلات این طرح ها به لحا ظ جنبه های مختلف اجتماعی، اقتصادی و کالبدی نه تنها بهحل معضلات کمکی نکرد بلکه مسبب مشکلات جدید تری در بیشتر شهرها شده است، از این رو بازنگری، اصلاح واستفاده از طرح های هماهنگ با وضعیت جامعه ضروری به نظر می رسد، رویکرد استراتژیک علی رغم سازگاری وخصوصیات منعطف در نظام شهرسازی ما هنوز جای خود را آنگونه باید و شاید نیافته است. در این پژوهش با در نظرگرفتن ناکارآمدی طرح های توسعه و دسته بندی عوامل از طریق منابع و تحقیقات صورت گرفته و البته تحلیل اینموارد در قالب پرسش نامه و مصاحبه به بررسی اجرای طرح های راهبردی پرداخته و درنهایت موانع اصلی اجرایینشدن این طرح ها هم بررسی شده است، با توجه به دسته بندی مشکلات به طور کلی طرح های توسعه کنونی (جامعو تفصیلی) ماهیتا با ویژگی شهرهای ایران و طرح های راهبردی به لحاظ زیرساخت های اولیه برای اجرا ناساگارهستند، در نتیجه استفاده از اصول علمی جدید و نهایتا درست عملیاتی کردن آنها می تواند پاسخ مناسبی به بحرانهای کنونی شهر های ما بوده و با استفاده از طرح های اولیه (جامع و تفصیلی) زیرساخت های مناسب برای طرح هایراهبردی در مقیاس کلان تا خرد را فراهم کنیم.

Keywords:

ناکار آمدی طرح های توسعه , طرح راهبردی , مشکلات شهری , برنامه راهبردی و استراتژیک