مژده ساچمه چی - دانشجوی ارشد معماری، گرایش معماری، دانشگاه پیام نور واحد بین المللی عسلویه
مهدی اخترکاوان - عضو هیات علمی گروه معماری دانشگاه قم

سواحل شهر بوشهر سال هاست که مقصد سفر گردشگران داخلی و خارجی می باشد. توسعه گردشگری در سال های اخیر و افزایشحجم گردشگران موجب شد که به بررسی تعداد، ظرفیت و درجه ی مکان های اقامتی در شهر بوشهر پرداخته شود. این مقاله به روش کمیو پس رویدادی (علی- مقایسه ای) صورت گرفته است. جمع آوری داده ها با استفاده از شیوه اسنادی و میدانی انجام شده است. در ابتدا بهکمک آمارنامه های سازمان مدیریت گردشگری، آمار گردشگران در دوازده سال اخیر، در جداولی جمع آوری و تنظیم شده و با استفاده ازاین اطلاعات، حجم تقاضای گردشگری، مدل رشد خطی و نمایی محاسبه شد. از روش میدانی و به شیوه مصاحبه شفاهی با موسس هایمکان های اقامتی، ظرفیت و درجه ی هتل ها مشخص شده است. هدف از این پژوهش مشخص نمودن و مقایسه ی حجم تقاضای گردشگریبا ظرفیت مکان های اقامتی و نیاز به افزایش مراکز اقامتی با امکانات رفاهی مطلوب در شهر بوشهر می باشد. برای دست یافتن به این امرآمارهای به دست آماده از مراکز موجود را با جمعیت گردشگران مقایسه و به تحلیل و تجزیه آنها پرداخته شد. با مقایسه آمار به دست آمدهکمبود مراکز اقامتی در شهر بوشهر مشخص شد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که توان اسکان بخش هتل داری در این شهر نسبتبه جمعیت گردشگران بسیار کم می باشد. با توجه به پتانسیل های گردشگری در بوشهر و ایجاد مکانهای اقامتی مطلوب با امکانات رفاهیمناسب برای گردشگران در قشرهای مختلف می توان از کاهش نرخ رشد گردشگری در آن جلوگیری نمود.

حجم گردشگری، مدل رشد خطی، مدل رشد نمایی، ظرفیت سنجی مکان های اقامتی