فاطمه اکبری امامزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران، کرج ، ایران
الناز نامداری قرقانی - دانشجوی دکترای دانشگاه تهران، کرج، ایران

کنترل وقایعی مانند آبگرفتگی معابر، اختلال در سیستم عبور و مرور، سیل زدگی مناطق مسکونی و تامین امنیت جانی، ملی وروانی شهروندان همواره دغدغه خاطر طراحان و برنامهریزان شهری بوده است. امروزه با گسترش روند شهرسازی و تغییر درکاربری های طبیعی به محیط های مصنوعی و دست ساخت، محیط هائی با رفتارهای هیدرولوژیکی و هیدرولیکی متفاوت ایجادگردیده، که به آبخیزهای شهری شهرت یافته اند. بالابودن آسیب های سیلاب در شهرها عمدتا به دلیل قرارگیری برخی ازبخش های قدیمی شهرها در خطالقعرها،تغییر الگوی زهکشی طبیعی حوضه ها به دلیل گسترش شهری و تخریب پوشش گیاهیو منابع طبیعی در حوضه های بالادست شهری است. سیلاب ازجمله بلایای طبیعی شناخته شده است که بر اساس گزارشپایگاه داده بین المللی مخاطرات در زمینه بلایای طبیعی، درکنار زلزله و خشکسالی بالاترین رتبه را از لحاظ خسارات مالی وجانی به همراه دارد . در مدیرت رواناب های شهری از روش های مختلفی برای افزایش نفوذ آب در خاک، افزایش مقاومت سطوحشهری در مقابل حرکت جریان آب و همچنین ذخیره سازی و استفاده مجدد از رواناب استفاده میشود. بطور کلی برای مقابلهبا آثار مخرب این پدیده در ابتدا می بایست دلایل و قوع سیلاب های شهری را بررسی نمود و پس از آن با شناخت آثار سوءناشی از بروز این پدیده راهکارهای لازم را جهت کاهش خسارات ناشی از آن ارائه نمود. در این مطالعه با تحلیل پدیده سیلابهای شهری، دلایل بروز آنها و آثار مخرب زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی ناشی از آن بررسی می شود و راهکارهایی برایکاهش آسیب پدیری ناشی از این پدیده در مناطق شهری ارائه می شود.

سیلاب شهری، مدیریت سیلاب، آبخیز شهری، برنامه ریزان شهری