طراحی فضای شهری پیاده مدار با تاکید برآرام سازی ترافیک (نمونه موردی کوچه خالد اسلامبولی و سلیمان خاطر)

برنامه ریزی و طراحی شهرها براساس نیاز عابران پیاده از جمله رویکردهای جدید و ضروری در فرآیند طراحی شهریایران محسوب می شود که کمتر بدان توجه شده است. در شهرهای ایران به وسایل نقلیه توجه بسیار زیادی شده است واغلب نیاز افراد پیاده در فضای شهری کمتر مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به رشد شهر و شهرنشینی در دهه هایاخیر و عدم توجه به انسان در فضای شهری ،حرکت پیاده که به عنوان قدیمی ترین نوع الگوی جابجایی انسانها درفضای شهری محسوب می گردد به فراموشی سپرده شده است لذا حضور حرکت پیاده در فضاهای محله ای و افزایشقابلیت پیاده مداری محلات، افزایش امنیت، ایمنی و روابط اجتماعی، دسترسی ها، هویت محله ای، حس تعلق محله،کیفیت محله و کاهش مشکلات زیست محیطی نظیر آلودگی هوا و صوتی و ... را در پی خواهد داشت پیاده مداری یکی ازاصول مهم در طراحی شهرها در جهت دستیابی به شرایط مطلوب زندگی است پیاده مداری محلات سبب کوتاه شدنمسیر ها برای دسترسی به کاربری های مختلف می شود .هدف از ارائه این پژوهش طراحی فضای شهری پیاده مدار باتاکید بر آرامسازی ترافیک می باشد.پژوهش حاضر از انوع توصیفی- تحلیلی است و با استفاده از مصاحبه و مشاهدات عمیق میدانی گردآوری گردیده است.نتایج این پژوهش حاکی از آن است از طریق معیارهای پیاده مداری ،کفسازی مناسب، عرض مناسب معبر، بهکارگیری مناسب مبلمان شهری، می توان به طراحی یک محله شهری واجد کیفیات پیاده مدار با تاکید بر آرامسازیترافیک دست یافت.

Keywords:

آرامسازی ترافیک , پیاده مداری , فضای شهری , محله