توسعه پایدار اجتماعی و فرهنگی روستایی با تمرکز بر ابنیه مذهبی محله ها مبتنی بر قانون پنج ساله ششم توسعه

یکی از مهمترین موضوعاتی که امروزه مورد توجه قرار گرفته، توسعه پایدار روستایی و عوامل تاثیرگذار در آن است. ارجحیتتوجه به پایداری اجتماعی و فرهنگی به عنوان جنبه کلیدی توسعه پایدار برای محیط روستایی نسبت به توسعه اقتصادی،محیطی و جغرافیایی نادیده گرفته شده است. از آنجا که عوامل متعددی بر توسعه فرایندهای اجتماعی و فرهنگی تاثیر میگذارند، این جنبه از توسعه پایدار را می توان با بررسی شاخصه های محیطی و بستر محله های اسلامی که معرف معیارهایاجتماعی در همگونسازی فرهنگی است، مورد بحث قرار داد و از آنها در تخصیص منابع مورد نیاز اجتماعی استفاده نمود. درمقاله حاضر، معیارهایی که بر ثبات اجتماعی و فرهنگی محیط روستایی تاثیر می گذارند، با مرور مطالعات پیشین در اینزمینه مبتنی بر اهداف قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایران یافته شد. بر این اساسمعیارهای پایداری اجتماعی و فرهنگی در مناطق روستایی ایران عبارتند از جمعیت، امنیت، سلامت، تعاملات اجتماعی،همگونسازی فرهنگی، آموزش و اشتغال. از آنجا که محل پیدایش اولین نهاد اجتماعی روستا، محله میباشد که بعنوان کانونتجمعات، معلول عوامل متعدد سیاسی مذهبی، اقتصادی و اجتماعی فرهنگی بوده است، این مقاله به روش کتابخانه ایمیدانی، به این نتیجه رسیده که با تکیه بر اهداف قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه، بهینه سازی زیرساختهای فرهنگی محلهو توسعه ابنیه مذهبی ، که بخشی از میراث فرهنگی است، وتداوم همگونسازی های باورجمعی، منجر به پایداری اجتماعی وفرهنگی، به عنوان بخش مهمی از توسعه پایدار و متضمن حیات آن خواهدشد.

Keywords:

محله های روستایی , توسعه پایدار روستایی , پایداری اجتماعی , مولفه های همگونسازی فرهنگی