توسعه بازآفرینی کالبدی- فضایی در جهت ارتقای کیفیت زندگی در محلات تاریخی (نمونه موردی: محله سیروس تهران)

دردهه های اخیررشد شتابان شهرنشینی، توسعه و گسترش بی رویه شهرها، موجب تنگناها، معضلات و پیچیدگی هاییهمچون شدت یافتن ضرباهنگ تغییر فضایی-کالبدی شهرهابه طور اعم و مراکزشهری، بافت های کهن و اصولا بخش هایمرکزی شهرها به طور اخص بوده است و اغلب سبب افت منزلت های اجتماعی، نابسامانی درسازمان فضایی- کالبدی، زوالاقتصادی و ناکارآمدی در این محدوده ها شده است. از طرفی بافت تاریخی شهرها میراث باارزشی است که در همه دوره-های تاریخی از اهمیت خاصی در توسعه شهرها برخوردار بوده است. از این رو رویکردهای مختلفی برای مداخله در این-گونه بافت ها اتخاذ گردیده کهدر تازه ترین رویکرد مواجهه با بافت های تاریخی، مبحث بازآفرینی شهری مطرح میباشدکه اشاره به اقدامات همه جانبه و یکپارچه و با درنظرگیری تمامی ابعاد تاثیرگذار در بافت های هدف دارد. رهیافتبازآفرینی شهری تآکید می کند که بهبود شرایط اقتصادی محلی، تسهیل مشارکت اجتماعی گروه های مختلف محلی وهمبستگی و یکپارچگی تمامی نقش آفربنان و ذینفعان، توجه به حفظ ارزشهای میراث تاریخی ، فرهنگی، بومی محل ووجود چشم اندازی راهبردی اصول اساسی مداخله در بافت های شهری می باشد .هدف پژوهش حاضر که با شیوهتوصیفی- تحلیلی تهیه گردیده، بررسی تاثیر ارتقای کیفیت محیطی بر بازآفرینی محله ی تاریخی سیروس در تهران است.نتیجه آنکه به سبب جایگاه استراتژیک محلات تاریخی مرکز شهر، از لحاظ اقتصادی، هویت اجتماعی، فرهنگی وکالبدی ، هرگونه اقدامی در جهت بهبود و ارتقای کیفی اینگونه بافت ها ، باید همه ی جوانب و ابعاد دخیل در امر توسعه-ی این نواحی را در نظر بگیرد و در مورد آنچه که به حیطه ی دانش طراحی شهری مربوط می شود ، ارتقای کیفی لایه-های فرم شهری، با تاثیر بر تصویرذهنی مخاطبان، ساکنان و سرمایه گذاران، سبب ارتقای جایگاه این بافت های ارزشمندگردیده و با ایجاد شرایط رونق اقتصاد محلی و دخیل نمودن اجتماع هدف ، بازآفرینی پایدار را برای محله امکان پذیر می سازد.

Keywords:

بازآفرینی , محلات تاریخی , کالبدی-فضایی , محله سیروس , توسعه پایدار , کیفیت زندگی