بازآفرینی شهری در جهت توسعه پایدار شهری؛ مطالعه موردی منطقه 15 شهرداری تهران

شهرها به عنوان مهمترین جوامع زیستی قرن حاضر، از جنبه های محیطی و اکولوژیکی در کنار جنبه های اجتماعی،سیاسی، اقتصادی و بهبود کیفیت منظر، بیش از گذشته نیاز به توجه دارند؛ همچنین شهر، یکی از مهمترین پدیده هایفرهنگی بشر و به قولی، بخش جدایی ناپذیر طبیعت به شمار می رود. طبیعت نیز به شکل صمیمانه ای با زندگی اجتماعیشهر، ترکیب و درهم بافته شده است. پژوهش حاضر با هدف بازآفرینی شهری در جهت توسعه پایدار شهری؛ مطالعهموردی منطقه 15 شهرداری تهران انجام شده است. روش انجام تحقیق توصیفی- تحلیلی است. کلیت یافته ها حاکی از آن بود که اصول توسعه پایدار در بازآفرینی بافت های ناپایداری شهری منطقه 15 شهرداری تهران موثر هستند ومی توانند منظری ایجاد کنند که پویا و پایدار باشد، رفاه شهروندان را فراهم کند و پاسخگوی نیاز نسل های آینده باشد.ناپایداری، ابعاد اقتصادی بافت هست که منجر به ناپایداری دیگر ابعاد بافت گردیده و در نهایت نمود خود را به صورتناپایداری کالبدی نشان می دهد. بنابراین رویکرد متاخر بازآفرینی شهری پایدار با راهبرد (بازآفرینی اقتصاد مدار وبازآفرینی اجتماع مبناء) به خاطر جهان بینی یکپارچه و تعام لگرایی که دارد می تواند نسخه بهینه ای برای مداخله در اینبافت ها باشد.

Keywords:

بازآفرینی شهری , بافت ناکارآمد , توسعه پایدار , منطقه 15 شهرداری تهران