مهدی پوراکبر - کارشناس ارشد شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد تبریز، ایران

موضوع تحقیق حاضر سنجش سطح پایداری محلات شهری در محلات خیابان شهریار است. در تحقیق حاضربرای سنجش سطح پایداری محلات شهری در محلات خیابان شهریار تبریز، پس از مطالعه ادبیات پژوهش،مصاحبه با متخصصان امر در حوزه شهرسازی، مدیریت شهری، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، بررسی مقالاتموجود در اینترنت، تحقیقات انجام شده و کسب نظر از اساتید برای بررسی پایداری محلات شهری، از پارادایمترکیبی در حوزه مطالعات توسعه پایدار شهری و محله ای استفاده شد که بر این مبنا توسعه پایدار محله ای در3 بنیان اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی و در 44 گویه عملیاتی شد. جامعه آماری تحقیق را تمامیساکنین محلات خیابان شهریاز تبریز تشکیل داد که بر اساس سرشماری 1390 و با استفاده از بلوک هایآماری، تعداد آن 7355 نفر بود. در سنجش سطح پایداری محلات مورد مطالعه از آزمون های آماری (آزمونK.S و T-test) استفاده شد. در محاسبات کمی از نرم افزارSPSS بهره گیری شد. نتایج آزمون کلوموگروف- اسمیرونف نشان داد که توزیع نمونه های آماری به صورت نرمال می باشد. یافته های مبتنی بر آزمون تی تکنمونه ای نشان داد که میانگین نمره پایداری اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی محلات خیابان شهریار شهرتبریز به ترتیب برابر با 3/0482، 3/4685 و 2/8645 می باشد. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که میزان پایداری اجتماعی و اقتصادی محلات خیابان شهریار شهر تبریز بیشتر از حد میانگین و میزان پایداری زیست محیطی محلات مورد مطالعه کمتر از حد میانگین می باشد.

محله، توسعه پایدار، پایداری محله، کلانشهر تبریز، محلات خیابان شهریار