محمدعلی ارجمند - استادیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجائی
مهدی یوسف زاده - دانشجوی دکتری رشته سازه، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن

آسیب پذیری سازه ها و روشهای مرتبط با آن، به حوزه تحقیقاتی مهمی در مهندسی سازه تبدیل شده اند. آسیب پذیری با بیان های مختلف تعریف شده و روش های محاسباتی آن، به خصوص زمانی که خطرات مختلف در نظر گرفته شوند، دارای انواع گوناگونی میباشند. مهندسی زلزله بر اساس عملکرد از موضوعاتی است که سالهای اخیر توجه زیادی به آن شده است. یکی از دقیق ترین تحلیلها در این راستا، تحلیل های دینامیکی غیرخطی افزاینده می باشد که نیازمند تحلیل های دینامیکی غیرخطی از شدت های کم تا حد فروریزش سازه ها است. روش های گوناگونی توسط محققین برای کاهش تعداد زلزله های لازم ارائه شده است. اما مسئله اینجاست که تغییرات تصادفی موجود در پارامترهای اصلی مانند مقدار میانگین ظرفیت و پراکندگی پاسخ، بدون انجام تحلیل های دینامیکی غیرخطی بیشتر، چه تاثیری بر نتایج خواهند داشت. در این مقاله استفاده از روش مونت کارلو برای بررسی تغییرات پارامترهای عنوان شده بررسی میگردد. نتایج بیانگر آن است استفاده از الگوریتم مونتکارلو بر اساس اعداد به ظاهر پیشا توانایی کاهش پراکندگی پاسخها و نیز پوشش کل ناحیه نمونه گیری را دارا می باشند و میتوانند با تقریب مناسبی احتمال خرابی را پیش بینی نمایند.

تحلیل دینامیکی فزاینده، مونتکارلو، احتمال فراگذشت، اعداد شبه پیشا، اعداد به ظاهر پیشا، روش لیست اولویت