ژیلا سجادی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی
مریم کوهستانی نژادطاری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه شهید بهشتی

در سالهای اخیر افزایش جمعیت و تمرکز گرایی، رشد حمل و نقل و میزان سفرها و نیز افزایش مالکیت وسایل نقلیه و وابستگی به حمل و نقل شخصی، تاثیرات منفی به دنبال داشته است از قبیل آلودگی هوا، تراکم ترافیک؛ مصرف بیش از حد انرژی، و استفاده از فضاهای شهری برای توسعه زیرساختهای حملونقلی. باید توجه داشت که حمل ونقل به خودی خود هدف نیست بلکه مطلوبیت سفر از فعالیت ناشی میشود. افراد سفر میکنند تا به محل کار یا زندگی یا خرید خود برسند و از آنجا که این فعالیتها در نقاط مختلف واقع شده اند؛ لذا الگوی کاربری زمین تاثیر زیادی بر رفتار حمل ونقلی دارد. در همین راستا بحث تعامل میان کاربری زمین و حمل ونقل اهمیت مییابد. در شهر تهران با توجه به تمرکز مراکز اداری آموزشی و تجاری مهم و برتر در غرب تهران هرروزه با ترافیک غرب و شرق مواجه هستیم. برای کاهش ترافیک و آلودگی هوا پیشنهاد می شود کاربری های اراضی در یک مکان متمرکز نشوند و در تمام مناطق تهران پراکنده باشند تا از سفر های درون شهری جلوگیری شود.

ترافیک، تمرکزگرایی، تمرکز زدایی، کاربری زمین، توزیع کاربری زمین، مکانیابی