علی یاران - دانشیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
هانی ارجمندی - دانشجوی دکتری معماری، پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظر، تهران، ایران

مطلوب بودن فضاهای عمومی شهر برای شهروندان امری مهم و حیاتی است. حضور در فضاهای شهری بدون در نظر گرفتن جنس ، سن و سطح تحصیلات و ... برای همگان باید به راحتی و با کیفیت مناسبی صورت گیرد. چرا که مقوله ای چون کثرت گرایی که از ارکان مهم یک جامعه مدنی است بر همین اصل دلالت دارد. این مقاله با در نظر گرفتن فضاهای شهری به عنوان بستر اصلی زندگی اجتماعی زنان و مردان محدودیت ها و موانع حضور زنان در فضاهای شهری را بررسی می کند. پس از آن به راهکارهای بستر سازی افزایش حضور زنان در این فضاها پرداخته، و از ابعاد مختلف مورد واکاوی قرار گرفته است .مولفه های زنانه را می توان با بررسی عناصر مشترک در آثار زنان بدست آورد که عنصری چون انعطاف پذیری را علاوه بر نظریات اندیشمندان شهرساز و فمنیست در آثار معماری زنان نیز می توان یافت و آن را به عنوان یکی از عناصری که می تواند به عنوان یک عنصر زنانه در فضای شهری قرار گیرد، معرفی کرد.

فضای شهری، محدودیت، مولفه های زنانه، انعطاف پذیری