علی حیدری پیربستی - کارشناس ارشد گرایش سازه،دانشگاه گیلان،رشت
آرش بهار - استادیار گروه عمران،دانشگاه گیلان،رشت

روش جداسازی پایه ساختمان ها به عنوان یک روش کنترل غیر فعال سازهای از زمان های دور تاکنون برای مقاومت ساختمان در برابر نیروی زلزله مورد استفاده محققین قرار گرفته است . حضور جداگر در پایه ساختمان موجب کاهش ارتعاش وارده به ساختمان فوقانی می شود. انواع مختلفی از جداگرها پدید آمدن که در دو گروه کلی به جداگرهای خطی و غیرخطی تقسیم می شوند.در این پژوهش سعی شده با ترکیب دو جداگر الاستومر به صورت سری که در حد فاصله هایی قابلیت تعویض به یک جداگر را دارد به جابجایی مطلق و جابجایی نسبی و شتاب مطلق کمتری نسبت به ساختمان دارای تک جداگر رسید.پاسخ سازه در هر لحظه از روش عددی نیومارک به دست می آید که در تحلیلهای غیر خطی بسیار کارآمد است.

کنترل غیرفعال ، جداگر هیبریدی ، روش نیومارک ، جداگر لرزه ای