بررسی تاثیرات طراحی داخلی مرکز آموزشی-درمانی بر افزایش بهبود تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم

محیط بعنوان یکی از عوامل موثر بر روحیه انسان باید به تفاوتهای افراد اهمیت دهد و پاسخگوی نیازهای متفاوت آنها باشد، بدین سان باید سعی شود محیط با نیازهای اساسی روحی انسان هماهنگ گردد. . شرایط خاص کودکان مبتلا به اوتیسم، طراحی محیطی مناسب، جهت کنترل رفتار و بهبود سلامت روانی انها را میطلبد. رابطه تنگاتنک انسان و محیط مدتهاست که بخشی جدایی ناپذیری از تحقیقات معماری است.معماری به عنوان یک حرفه، مسئول ایجاد محیطی است که برطرف کننده نیازهای همه نوع از کاربران باشد. افراد با نیازهای خاص نباید از چنین تطبیقی استثنا باشند. در طی پژوهشهایی که توسط محققین ایرانی صورت گرفته به طور دقیق از هر 88 کودک در جهان،1 کودک مبتلا به بیماری اوتیسم متولد می شودو به نظر می رسد این آمار رو به افزایش است؛ و در یران نیز از هر11000کودک متولد شده متاسفانه3 کودک مبتلا به این بیماری است. ولی با وجود بروز قریب به اتفاق آن، متاسفانه جامعه معماری محروم از هرگونه استاندارد و ضوابط ساختاری و فیزیکی برای مراکز مخصوص بیمار اوتیسم است و متاسفانه پژوهش زیادی در زمینه اوتیسم انجام نشده است . فضاهای درمان وآموزشی مختص این کودکان به صورت تخصصی فقط در معدودی از کشورها نظیر آمریکا و آلمان به کار گرفته می شوند، ولی در ایران به دلیل عدم آشنایی با اوتیسم فقط یکی دو مکان آموزشی غیراستاندارد با تغییر کاربری ساختمانی و تبدیل آن به این مراکز در تهران دایر است که به هیچ وجه جوابگوی کودکان بیمار نیست و شهرستان ها هم فاقد این امکانات هستند. از این رو هدف از این مقاله ،مطالعه روی قشری از جامعه است که شاید کمتر مورد توجه قرار گرفته اند و همین طور به دست آوردن ضوابط واستانداردهایی مدون که پاسخگوی نیازهای این کودکان باشد.. در این مقاله سعی شده تا با بررسی شرایط کودک مبتلا به بیماری اوتیسم ،ضوابط طراحی ، نحوه طراحی فضای بازی و لزوم ایجاد گوناگونی و تنوع در طراحی فضاها ، پیشنهاداتی جهت طراحی فضاهای آموزشی و درمانی ویژه جهت بهبود روند درمان این کودکان ارایه دهد.ارایه دهد .روش تحقیق در این مقاله مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مطالعات میدانی است و نتیجه حاصل از این پژوهش بیانگر این است که فضاهای آموزشی و توان بخشی برای کودکان اوتیسم باید دارای پتانسیلهای الزم بر پایه شناخت ویژگیهای روحی، روانی و رشد آنها بوده و از فضاهای متنوعی برخوردار باشد و استفاده از عناصر ، رنگها و شکل های متنوع و گوناگون در طراحی فضاهای داخلی و خارجی برای به چالش کشیدن ذهن کودک اوتیسم بیش از یک کودک نرمال ضرورت دارد .

Keywords:

کودکان اوتیسم , طراحی فضاهای آموزشی و درمانی , اصول و ضوابط معماری