تبیین مدل مولفه های موثر بر فضاهای باز مابین مجموعه های اقامتی بر ارتقاء تعاملات اجتماعی باشندگان

تعامل اجتماعی از پایهایترین نیازهای انسان به عنوان موجودی اجتماعی برشمرده می شود که به مانند سایر فعالیتهای اجتماعی انسانی نیازمند فضای کالبدی مناسب است. فضاهای بازمابین مجموعه های اقامتی را میتوان، ظرف کالبدی این فعالیتهای اجتماعی دانست. حضور در فضاهای مابین، جهت ارتقاء تعامل اجتماعی، به نوعی باتوجه به فرهنگ استفاده مردم، تحت تاثیر عوامل ادراکی-معنایی، عملکردی-رفتاری و کالبدی - محیطی پیروی میکند. لذا شناخت و دستیابی به مولفه های موثر بر تعاملات اجتماعی در فضاهای مابین ساختمانها به عنوان هدف اصلی پژوهش در دستیابی به مدل معیارهایی که بتوان به شکلی کاربران متعددی را در خود جای دهد و موجب ارتقاء آن شود، مدنظر است. روش تحقیق پژوهش حاضر از نوع تحلیلی-توصیفی است. نتایج تحقیق حاکی از عوامل متعدد تاثیرگذار از جمله امنیت، هویت، تعامل اجتماعی،قلمرو ومحرمیت سطح فضای باز، جهت رفع نیاز کاربران از مجموعه های اقامتی اعم از نیاز های جسمی و روحی-روانی باتوجه به فرهنگ را در نظر گرفت تا حس رضایتمندی از فضا در کاربران ایجاد شود.

Keywords:

فضاهای باز , فضاهای مابین , فرهنگ , تعاملات اجتماعی.