محمد گلسرخی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد لشتنشا زیباکنار، رشت
الناز جوادی - کارشناس ارشد معماری منظر دانشگاه شهید بهشتی، رشت،

گسترش کالبدی شهرها، به تدریج منجر به کاهش حضور طبیعت و در نهایت قطع رابطه روزانه انسان با محیط طبیعی شده است. ایجاد فرصتهایی به منظور برقراری رابطه مجدد بین انسان و طبیعت در شهرها ضرورت دارد. این امر می تواند با بهره برداری از توانهای توریستی محیط های طبیعی حاشیه شهرها صورت گیرد.یکی از این زیستگاه های طبیعی تالابها هستند که امروزه به دلیل اهمیت حفظ منابع آبی به عنوان یکی از مهمترین دغدغه های زیست محیطی مورد مطالعه قرار می گیرند. اما به دلیل بی توجهی، دور ماندن از طرحهای توسعه پایدار در شهرها، استفاده غیر مجاز از آنها و غیره با سرعت زیادی نابود میشوند. در ایران، تالاب عینک به عنوان بزرگترین تالابشهری کشور، با داشتن جاذبه های گردشگری بسیار غنی نقش مهمی در توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ناحیه ایفا می نماید . اما این زیستگاه طبیعی به دلیل آلودگی و اجرا نشدن بسیاری از طرح های احیا در حال نابودی است. احیای این تالاب و پیوند دوباره مردم با چنین زیستگاهی نیازمند طراحی مراکز گردشگری است که علاوه بر جذب گردشگر بتواند میزان آگاهی عموم را نسبت به حفظ تالابها افزایش دهد. هدف از این مقاله به طور کلی بررسی فرصت های توسعه اکوتوریسم پایدار با طراحی مرکز اکوتوریسم در حاشیه تالابها وتاثیر آن بر میزان توجه به محیط زیست است. روش تحقیق، بنا به ماهیت موضوع و اهدافی که برای آن پیشبینی شده؛ از نوع تحلیلی توصیفی در زمره تحقیقات - کاربردی است و جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی کتابخانه ای انجام گرفت. نتایج حاصل از این بررسی نشان میدهد که اجرای چنین طرحهایی باعث حضور و درک بیشتر مردم نسبت به تالابها و سرعت بخشیدن به احیای آنها میشود. زیرا ارتقاء آگاهی عمومی میتواند منجر به رشد سریع تغییرات و به واسطه آن افزایش کیفیت زندگی گردد.

اکوتوریسم، تالاب عینک، مرکز گردشگری، آگاهی زیست محیطی