سپیده سعیدیان کلیشمی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری داخلی، واحد پردیس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

امروزه زندگی شهرنشینی و پیشرفت های فناوری، انسان را از طبیعت دورساخته و عدم آسایش و آرامش انسان ها را به دنبال داشته است. این در حالی است که پیوند انسان و طبیعت همواره غیرقابل انکار بوده و سبب ادامه حیات او بوده است. ارتباط تنگاتنگ انسان با طبیعت سبب شده است تا معماران نیز هم از طبیعت برای طراحی بناها الهام گرفته و هم در تلاش برای مستحکم تر کردن ارتباط انسان با طبیعت برآیند.از این رو با مقوله ای به نام بیوفیلیک در طراحی معماری برخورد می کنیم. می توان گفت به طور کلی طراحی بیوفیلیک کوششی دقیق برای فهم و درک نیاز ذاتی بشر برای همبستگی و پیوند با دنیای طبیعی و تاثیر آن در طراحی و ساخت محیط های مناسب برای زندگی می باشد، این موضوع نسبتا به سادگی قابل درک است، اما با این وجود دستیابی به آن فوق العاده مشکل است. از این رودر پژوهش حاضر که به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای و بررسی پژوهش های مرتبط صورت گرفته است. در سدد هموار ساختن درک این مقوله به بررسی شاخصه های اصلی معماری بیوفیلیک پرداخته شده است. و عواملی چون نور، هوا، آب، آتش، گیاهان، حیوانات، اکوسیستم های طبیعی و ... و ارتباط هر یک با معماری بیوفیلیک را مورد بررسی قرار داده است.

طراحی معماری، بیوفیلیک، طبیعت، گیاهان، حیوانات.