بایسته های معماری در فضاهای نوین آموزشی ارایه ی مدل، اصول، ابعاد و راهبردهای معمارانه

ارکان کالبدی فضاهای آموزشی بمثابه بستر رویدادهای تعلیم و تربیت همواره با نظام آموزشی رایج در مقطع زمانی خود، هم پیوندی معنادار داشته است. با تغییر هدف سیستمهای آموزشی از رویکرد حافظه محوری و کسب اطلاعات طبقه بندی شده صرف، به توانایی های شناختی در دریافت، پردازش و تحلیل انتقادی اطلاعات، سازمان فضایی مراکز آموزشی نیز با انگاره هایی نظیرتحرک و پویایی فضا تغییر کرده است. روش های نوین تدریس که مبتنی بر برانگیختگی فراگیران و توجه به ارزشهایی نظیر مهارت حل مساله، تاکید بر توسعه مهارت های فردی و اجتماعی، همکاری و تعاون در فعالیت های گروهی بوده است؛ الزام نیاز به فضاهای نوین آموزشی را برای کارفرمایان و تصمیم گیران این حوزه تبین نموده است. این پژوهش بدنبال آنست تا با مرور مطالعات پیشین در حوزهی معماری فضاهای آموزشی، ضمن ارائه معیارهای معمارانه در طراحی فضاهای آموزشی نوین، توجه معماران، طراحان، و برنامه ریزان محیط در فضاهای آموزشی را به رابطه میان فضای معماری و فعالیت جاری در آن جلب کند. بنابراین با از تکنیک تحلیل محتوا سعی شده است تا ضمن استخراج شاخص های مطرح از پژوهش های پیشین، مولفه های موثر بر فرایند طراحی معماری فضاهای آموزشی تبین گردد. شش اصل کلی شامل: چالش انگیزی، انعطاف پذیری، بازی انگیزی، هویت و تعلق پذیری، امنیت، ایمنی، آسایش روانی، و نهایتا طبیعت گرایی از مطالعات پیشین استخراج و به عنوان راهنمای طراحی فضاهای آموزشی پیشنهاد میگردد.

Keywords:

فضاهای نوین آموزشی , انعطاف پذیری , خلاقیت , چالش انگیزی , بازی انگیزی , طبیعت , کودک