تحلیل عوامل جمعی تعیین کننده در تجلی بزهکاری در مناطق حاشیه نشین با استفاده از مدل AHP

جوامع بشری به سرعت در حال گسترش به سوی زندگی شهری است به گونه ای که امروزه به عنوان یک پدیده، دغدغه خاطر بسیاری از جامعه شناسان شده و ذهن آنها را به چالش کشیده است، بالاخص در کشورهای در حال توسعه که رشد شهر گرائی بیشتر از کشورهای توسعه یافته میباشد. در ایران نیز توسعه شهری با روندی سریع و شتابان همراه بود که این انبساط بی رویه، مصائب و معضلات را با خود به همراه داشته است که در این میان حاشیه نشینی به عنوان آینه تمام نمای مسائل اجتماعی)ناسازگاری، انحرافات، ناهنجاری ها، آشفتگیها، نظم گریزی، فقدان انسجام اجتماعی وغیره( رخ نمایانده و جامعه شناسان را به طور اعم و جرم شناسان را به طور اخص برای حل آن به مبارزه میطلبد. حاشیه نشینی در نقش یک عامل برونی تاثیر گذار، و به دلیل بازخورد اجتناب ناپذیر و اجباری که به لحاظ موقعیت تحمیلی بودنش به روی صاحبان خود دارد و همچنین به عنوان یک محیط اجتماعی- اقتصادی، سیاسی، فرهنگی در نحوه تعاملات دولت با ساکنین، از اهمیت دو چندانی در مطالعات جامعه شناسی برخوردار شده است. این مقاله به روش اسنادی-کتابخانه ای انجام گرفته است. هدف این مقاله تحلیل عوامل جمعی تعیین کننده در تجلی بزهکاری در مناطق حاشیه نشین بر اساس چهار معیار اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی میباشد برای دستیابی به این هدف از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP استفاده میشود. ابتدا عوامل موثر شناسایی و بررسی و سپس توسط روش AHP وزن دهی و تعیین اهمیت میشوند. کلیه محاسبات نیز در نرم افزار Expert Choice انجام شده است. نتایج حاکی از آن است که فقدان شغل رسمی و درآمدکافی و بعد از آن مهاجرت و فقر نقش بسزایی در تجلی بزهکاری در مناطق حاشیه نشین دارد.

Keywords:

حاشیه نشینی , سکونتگاههای غیر رسمی , عوامل جمعی تعیین کننده در تجلی بزهکاری , آسیب های اجتماعی , AHP