بررسی عوامل اقلیمی موثر بر طراحی مسکن گردشگر محور در مناطق روستایی مطالعه موردی: روستای شلماش سردشت

گردشگری روستایی را میتوان مترادف با عبارت تجربه زندگی محلی دانست. این تجربه، شامل موارد بسیار متنوعی ازجاذبه های طبیعی ، فرهنگی و فعالیتهایی میشود که در یک منطقه ی روستایی خاص وجود دارند . اکوتوریسم)گردشگری طبیعت گرا( به عنوان زیرمجموعه ای از گردشگری روستایی، یکی از زمینه های بسیار مناسب برای توسعه پایدار در روستاها است. هماکنون در کشور روستاهای خاص تحت عنوان هدف گردشگری مشخصشده و برای حضور گردشگر در روستا و امکان بهرهوری همه جانبه مردم ساکن در آن، برنامه ریزی های متنوعی انجامگرفته است. اما آنچه گردشگری را شاخص مینماید این است که اگر بامطالعه دقیق و برنامه ریزی صحیح و همه جانبه همراه باشد، می تواند زمینه ساز توسعه در هر روستایی باشد. ازاینرو هدف از این پژوهش بررسی عوامل اقلیمی با بهره گیری از شاخصهای آسایش زیست اقلیمی یا بیوکلیماتیک برای طراحی مسکن گردشگر محور در روستای شلماش است که میتواند به برنامه ریزی اکوتوریستی کمک نماید. در مقاله حاضر، روش تحلیلی توصیفی - به کاررفته و تهیه، تجزیه وتحلیل و تلفیق اطلاعات به دو روش اسنادی و میدانی انجامشده است. بدین منظور ابتدا به تبیین مفاهیم، فواید و آسیب های گردشگری روستایی پرداخته، روستای موردمطالعه معرفیشده و در ادامه با بهره گیری از آمارهای ایستگاه هواشناسی همجوار، شرایط آسایش انسانی بر اساس مدلها و شاخصهای زیست اقلیمی )اولگی، گیونی، ماهانی و همچنین نمودار نیاز آب و هوایی( مورد تجزیهوتحلیل قرارگرفته است. طبق یافته های این تحقیق رعایت اصول و معیارهای اقلیمی منطقه در طراحی موجب ارتقا کیفیت سفر گردشگران و همینطور کاهش مصرف انرژی و در پی آن موجب حفظ محیط زیست و ارزشهای فرهنگی و بومی میشود و همینطور تاثیر بسزایی در اقتصاد روستا خواهد داشت. درواقع یک مجموعهای که مطابق با اصول اقلیمی بناشده باشد علاوه بر خدمات اقامتی، ضمن صرفه جویی در مصرف انرژی، اصول حفاظتی در تعامل با محیط طبیعی را رعایت و بسترهای پژوهش و تحقیقات لازم متناسب با پتانسیلهای منطقه در جهت ارتقا آنها را فراهم میکند، به بیان دیگر، مسکن گردشگری اقلیم گرا، حساس به شرایط اقلیمی، محیط طبیعی و بستر ارتقادهنده آن در تمام ابعاد زیست محیطی،فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی میباشد.