بررسی خصوصیات معماری طبیعت گرا بر مبنای بسندگی عناصر محیطی

طبیعت، الهام بخش بسیاری از طراحان در حوزه معماری میباشد. مطالعات صورت گرفته تا کنون نیز عموما در راستای الهام از طبیعت به جهت طراحی مورد توجه قرار می گیرد. وجه دیگری از معماری طبیعت گرا یعنی بسندگی عناصر طبیعی هم در طراحی و هم در ساخت، رویکردی است که معماران گذشته به خوبی از آن بهره جسته اند. درواقع آنان با الهام از طبیعت و بهره گیری از ظرفیت های موجود در عناصر محیط اطراف خود، برای رسیدن به کیفیتی بهتر از زندگی بهره می گرفتند. این پژوهش با رویکرد تفسیری و با روش کیفی و استناد به داده های کتابخانه ای موجود صورت گرفته است. معماری دستکند بوم گرا با چوب و گیاهان منطقه مثل ساقانفار و کپرهای ساخته شده از نی، نمونه های موفق از معماری طبیعت گرا با ویژگی بسندگی است. شناخت کلی ویژگیهای معماری دستکند و تحلیل آنها در کنار یکدیگر، در قیاس با معماری معاصر به ما نشان میدهد که این معماری حکایت از تکامل شناخت انسان نسبت به محیط پیرامون خود را دارد. از طرف دیگر ماندگاری این معماری ویژگی مهمی است که آن را نسبت به سایر گونه های معماری سرآمد می سازد. در پایان با روش تحلیل کیفی سوآت، معماری دستکند بررسی و نقاط قوت و ضعف در مقابل فرصت ها و تهدیدهای این آثار بررسی شده اند. در نتیجه به نظر می رسد دستاورد طراحی به سیاق معماری بومی، در کیفیت بخشی به فضاهای معماری طبیعت گرا تاثیرگذار باشد.

Keywords:

مدل طراحی , معماری طبیعتگرا , معماری بسنده , عناصر محیطی , معماری دستکند