مهدی خزائی - دانش آموخته دکتری اقلیم شناسی، دانشگاه تهران، ایران
محسن مرادی - دانش آموخته کارشناسی ارشد اقلیم شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، ایران

اقلیم اثرات مستقیم و غیر مستقیم زیادی بر فعالیتهای اقتصادی، اجتماعی، گردشگری و غیره در هر جوامع بشری دارد. یکی از بهترین و در عین حال سادهترین و سریعترین روش، جهت شناخت شرایط بیوکلیمای یک منطقه، بهره گیری از شاخصهای بیوکلیمایی است. در این پژوهش وضعیت بیوکلیمای انسانی استان هرمزگان با استفاده از شاخص بیکر طی یک دوره آماری 20 ساله(2019 (2000 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که شرایط آسایش بیوکلیمایی در تمام استان هرمزگان در فصل سرد سال(دسامبر تا مارس) و شرایط فشار بیوکلیمایی که شرایط محیطی داغ، گرم، شرجی و نامطبوع را نشان میدهد در ماه های گرم سال(ژوئن تا سپتامبر) تجربه میشود. ماه های فصول انتقالی از قبیل آوریل و می و ماه های اکتبر و نوامبر، شرایط محیطی گرم و قابل تحمل(با قدری فاصله از آسایش بیوکلیمایی) را تجربه میکنند. همچنین مقادیر شاخص بیکر در هر ماه در تمامی ایستگاه های مورد بررسی، بسیار به هم نزدیک بوده است که نشان دهنده اقلیمی نسبتا همگن در تمام سطح استان است. به عبارت دیگر عوامل درونی یا ثابت( از قبیل وضعیت توپوگرافی و موقعیت جغرافیایی) و عوامل بیرونی(سامانه های جوی) که سبب تفاوتهای اقلیمی در هر منطقه میشوند، در سطح استان هرمزگان اثرات تقریبا یکسانی را از خود به جای می گذارند.

اقلیم آسایش، شاخصهای بیوکلیمایی، شاخص بیکر، استان هرمزگان.