علی امیری شادمهری - دانشجو دکتری تخصصی معماری دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
فاطمه عاشوری - دانشجو کارشناسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر

انسان به دنبال یافتن پاسخ برای نیازهای خود در محیط می باشد و درصورت عدم تامین این نیازها از مکان، احساس عاطفی مثبتی بین فرد و مکان بوجود نخواهد آمد .بالعکس، هر چقدر محیط در تامین سطوح مختلف نیازهای انسانی تواناتر باشد، به همان نسبت فرد ارتباط خود با محیط را موثر دانسته و نهایتا معنای استنباطی مثبتی به همراه خواهد داشت. از این رو حس تعلق به مکان را می توان رابطه ای عاطفی و پر معنا بین شخص و مکان توصیف کرد، پیوندی احساسی که مردم آن مکان را به عنوان قرارگاهی برای بازگشت بدان ارزشمند بدانند .در حقیقت احساس تعلق به مکان شاخصی است که از طریق آن می توان میزان متمایز بودن آن مکان را برای مردم، نسبت به دیگر مکان ها سنجید. اماکن مذهبی به خاطر مخاطب زیادی که در کشور های مذهبی دارند نیازمند توجهی خاص از سوی طراحان و معماران این کشورها می باشند چرا که حس تعلق ناشی از عناصر و معماری این اماکن نقش پررنگی در جلب اعتماد مخاطب ایفا می کند. در این پژوهش به بررسی معماری اسلامی اماکن مذهبی و چگونگی تاثیر آنها بر ایجاد حس تعلق پرداخته شده است. که بنا به ماهیت، موضوع و اهدافی که برای آن پیش بینی شده است از نوع توصیفی کتابخانه ای است .که با مراجعه به کتاب ها و مقالات و آرشیو دستگاه های مرتبط جمع آوری شده است.

معماری اسلامی- اماکن مذهبی- مکان - حس تعلق