ضحی رضاپورشفیق

معماری سنتی ایران و تزئینات در معماری، با توجه به ویژگی هایی از قبیل تنوع در فرم، پوشش سطوح وسیع، تنوع مصالح و شیوه های اجرا میتوانند گزینه مناسبی برای کاربری های سنتی - ایرانی باشند. دغدغه این تحقیق، معناگرایی و بازنگری الگوهای تزئینی معماری سنتی ایرانی به عنوان رویکردی نوین در طراحی معماری معاصر ایران است؛ هدف اصلی پژوهش حاضر، باز طراحی فضاهای داخلی قصر عتیق مشهد بر اساس عناصر تزئینی معماری سنتی ایرانی و نیز نقش خلاقانه عناصر معماری سنتی ایران و ایجاد دیدگاه های جدید از طریق شناخت ویژگی های معمارانه قصر عتیق همچون سازه های سنتی، گره چینی آجرها، استفاده از عنصر حیاط مرکزی و در نهایت باز طراحی عنصر شباک به عنوان یک عنصر اقلیمی است، که با کاربردی نمودن این عناصر در فضاهای معاصر میتوان به نمونه عینی برای پذیرش رساندن فرضیات و اهداف تحقیق جامعه عمل پوشانید. روش تحقیق در این رساله، روش اول با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی و ابزار شبیه سازی خواهد بود. همچنین از روش دوم با استفاده از روش پیمایشی برای اعتبار سنجی معیارهای زیبایی شناسی سازه بهره گرفته شده است. باز طراحی قصر عتیق مشهد بر اساس شاخصه های تزئینی معماری سنتی ایرانی میتواند بر شناخت عناصر تزئینی و کاربرد آنها به صورت الگوواره در معماری مدرن میتواند امری نوآورانه باشد با استفاده از ایجاد گره چینی آجری و تلفیق فضاها با عناصر دیگری چون طاق، آب نما، شیشه های رنگی، مبلمان سنتی و... است.

طراحی داخلی، شاخصه های تزئینی، معماری سنتی ایرانی، قصر عتیق مشهد