سارا توکلی دینانی - کارشناس ارشد مرمت و احیاء بناها و بافت های تاریخی، دانشکده حفاظت و مرمت- دانشگاه هنر
علی زمانی فرد - استادیار گروه مرمت و احیاء بناها و بافت های تاریخی، دانشکده حفاظت و مرمت- دانشگاه هنر،

مراجعه به تجارب به عنوان راهکاری در انتخاب رویکرد متناسب در حفاظت از میراث ملموس بشری همواره از سوی کارشناسان مورد توصیه بوده است. از سویی نگاه الگوبردارانه به تجربیات و ناتوانی در بهره گیری مناسب از آنها، همواره آفت چنین مراجعه ای بوده است. شیوه پرداختن به تجارب و دستیابی به نگاهی نقادانه همراه با تحلیل سازمان پروژه، برنامه ریزی و چارچوب اقدام، دغدغه ای جدی در حوزه برنامه ریزی مداخلات بوده است.لذا در راستای دستیابی به پاسخی مناسب برای چنین دغدغه ای و کنکاش در رویکردهای متناسب در رجوع به تجارب، این پژوهش به بازخوانی نظام برنامه ریزی در تجارب حفاظت میراث معماری در کنسرسیوم Rehabimed (به عنوان نمونه ای موفق از تجارب نظام مند) پرداخته است.در این مسیر و در غالب مورد پژوهی، فعالیتهای کنسرسیوم Rehabimed و استفاده آن از پروژه پایلوت به عنوان رویکرد این کنسرسیوم به تجربیات، را به روش توصیفی-تحلیلی بررسی کرده ایم. دستیابی به نحوه رجوع و بهرمندی از تجارب در پروژه های پایلوت در سراسر کنسرسیوم از دستاوردهای این پژوهش است به ترتیبی که بررسی شیوه برنامه ریزی فرآیند حفاظت و مرمت و ساختار برنامه ریزی و اجرایی در آنها، نشان داد، بهره مندی از راهبردهای آموزشی، مشارکت، پایش و ارزیابی مداوم از عوامل تاثیرگذار در پیشرفت و پایداری نتایج طرح ها است.

مدیریت پروژه، حفاظت و احیاء، میراث معماری و شهری، کنسرسیوم RehabiMed