مهشاد شیخ الاسلامی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری دانشگاه تهران

این مقاله در ابتدا ضمن اشاره به اهمیت بافت فرسوده و ارتباط آن با رویکردهای مشارکتی مبانی نظری مشارکت، تعریف و پیشینه ی آن و نظریه های مشارکتی را به ویژه در کشورهای درحال توسعه و ایران را مروری سریع میکند، پس از بررسی سطوح مشارکت در برنامه ریزی شهری ایران، به ارزیابی و تحلیل تجربه پروژه مشارکتی در ایران میپردازد، بنابراین ضمن معرفی ساختار کلی محله سیروس ، طرح بهسازی نوسازی مشارکتی محله سیروس را مورد ارزیابی و بررسی قرار میدهد و در مقابل تجربه کشور ترکیه در حوزه ی بافت های فرسوده در محله زیتون بورنو نیز بررسی و ارزیابی میشود تا درنهایت با مقایسه کلی این پروژه ها دلایل موفقیت و یا عدم موفقیت آنها تبیین گردد و مشخص شود کدام پروژه و به چه علت توانسته است به چالش های برنامه ریزی مشارکتی در کشورهای درحال توسعه پاسخ بهتری بدهند و چگونه می توان از نقاط قوت پروژه ها و دلایل موفقیت آن ها بهره جست .

بافت فرسوده، کشورهای درحال توسعه، مشارکت، برنامه ریزی مشارکتی، محله سیروس، محله زیتون بورنو.