جاوید حاتمی سلطانمرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، گرایش ژئوتکنیک، موسسه آموزش عالی پارسیان ، تهران
سینا مجیدیان - دکتری مهندسی عمران گرایش ژئوتکنیک،گروه مهندسین مشاور پژوهش عمران راهوار

حجم عظیم تایرهای فرسوده به دلیل عدم تجزیه پذیری در طبیعت، باعث ایجاد مشکلات زیست محیطی شده و از آنجا که مواد لاستیکی از شناخته شده ترین میراگرهای لرزه ای می باشند، در سالهای اخیر تحقیقات متعددی جهت استفاده مجدد از این مصالح صورت گرفته است. امروزه به منظور افزایش استهلاک انرژی زلزله و کاهش لرزش های وارده به سازه ها از روش های مختلفی استفاده میشود. جداسازی لرزه ای یکی از روشهای کاهنده خسارات ناشی از زمین لرزه هست که با جلوگیری از انتقال کامل اثر زمین لرزه به رو سازه و افزایش انعطاف پذیری ساختمان موجب کاهش همزمان نیرو و شتاب های سازه و همچنین تغییر مکانهای نسبی طبقات میشود. به نظر میرسد استفاده از مخلوط خاک و تراشه های لاستیک فرسوده در زیر پی سازه ها میتواند به عنوان نوعی از جداسازهای لرزه ای مورد استفاده قرار گیرد. لذا در این تحقیق، مصالح مذکور به عنوان میراگر لرزه ای در زیر پی سازه مدل گردیده و اثرات میرایی این مصالح تحت شتابنگاشت های مختلف و نیز ضخامت های مختلف مصالح مخلوط مورد بررسی قرار گرفته است.

خرده لاستیک، جداگر لرزه ای، مدلسازی عددی، روش المان محدود