بررسی رابطه بین سکوت سازمانی و کیفیت محیط زیست

بی شک مسیولیت و نقش مدیران را نمی توان با مسیولیت و نقش یک شهروند مقایسه کرد. هدف از تحقیق بررسی رابطه نقش مدیران و کارکنان سازمان ها در ایجاد سکوت سازمانی با تخریب محیط زیست است. داده ها با روش کتابخانه ای و بوسیله اینترنت و کتب و دیتابیس های موجود در اینترنت جمع آوری شده است. داده ها بوسیله نرم افزار SPSS19 آنالیز شده است. تست نرمالیته One-Sample Kolmogorov-Smirnov برای آنالیز نرمال بودن داده ها انجام شده است. توزیع داده ها نرمال بوده است. تست پایایی داده ها نشان می دهد Cronbach s Alpha داده ها 0.896 بوده است. تست Correlations و Crosstabulation برای بررسی رابطه عامل ایجاد کننده سکوت سازمانی و نوع اثر حاصل از آن بر محیط زیست انجام شده است. نتایج نشان می دهد از کل درصد کارمندان 29.4% و مدیران 70.6% عامل ایجاد کننده سکوت سازمانی بوده اند. از کل درصد اثرات وارد شده بر محیط زیست 47.1% صدمه بر نحوه برخورد سازمان با مشکلات بوده و 52.9% عدم تعهد به محیط زیست بوده است. آنالیز اولیه نشان داد تناقضی در فرضیات اولیه وجود ندارد. رابطه مثبت و خوبی بین دو متغیر وجود دارد p<0.0005, n=17, r=0.426 و سطح اشتراک واریانس دو متغیر 18.14 است. از کل عوامل ایجاد کننده سکوت سازمانی کارمندان 23.5% باعث صدمه بر نحوه برخورد سازمان با مشکلات و 5.9% باعث حس عدم تعهد نسبت به حفاظت از محیط زیست شده اند. از کل عوامل ایجاد کننده سکوت سازمانی مدیران 23.5% باعث صدمه بر نحوه برخورد سازمان با مشکلات و 47.1% باعث ایجاد حس عدم تعهد نسبت به حفاظت از محیط زیست شده اند. مدیران و کارمندان عوامل ایجاد کننده سکوت سازمانی و تخریب محیط زیست در سال های گذشته شده اند. مدیران بیشترین عامل ایجاد سکوت سازمانی بوده اند. این امر باعث عدم تعهد کارکنان نسبت به محیط زیست و صدمه بر نحوه برخورد کارکنان در برخورد سازمان با مشکلات شده که منجر به تخریب محیط زیست شده است. بیشترین تاثیر ایجاد سکوت سازمانی در ایجاد حس عدم تعهد کارکنان نسبت به محیط زیست بوده است.

Keywords:

سکوت سازمان , تخریب محیط زیست , تعهد سازمانی